Pocztówka z...: Pocztówka z... Echternach

Czy w Luksemburgu jest coś do zobaczenia oprócz... Luksemburga? Okazuje się, że tak. Ostatnim przystankiem naszej podróży po Beneluksie był Echternach, czyli graniczące z Niemcami miasto położone nad rzeką Sûre. Ci, którzy uważnie śledzili naszego fanpage'a mogą rozpoznać, że było na nim pytanie konkursowe o to miasto, a do wygrania była pocztówka. Mimo, że zatrzymywaliśmy się tam tylko na chwilę, to wystarczyło nam, aby miasteczko nas zauroczyło. Aczkolwiek zdaniem W. jeśli mielibyśmy tam wrócić, to tylko po to, by zobaczyć tańczącą procesje, będącą jedną z atrakcji miasta. Nie wiadomo, kiedy dokładnie rozpoczęła się ta tradycja. Pierwsze pisemne wzmianki o niej pochodzą z XV wieku. Według legendy zapoczątkowała ją w 1347 wieku epidemia bydła, które dostawało drgawek. Ludzie w procesji naśladowali te ruchy w czasie procesji, a ich modlitwy zostały wysłuchane. Z upływem lat drgawki zostały zastąpiono przez taniec. Od tamtego czasu procesje odbywały się corocznie, a jej uczestnikami byli w szczególności chorzy na padaczkę.

Największą atrakcją w Echternach jest benedyktyńskie opactwo założone w VII wieku przez św. Wilibrorda, anglosaskiego misjonarza, który czczony jest obecnie jako patron Luksemburga. Znajdująca się tam bazylika zbudowana została w stylu romańskim, a obecnie można ją podziwiać w stylu tym samym, lecz z przedrostkiem neo. Choć dziś trochę trudno w to uwierzyć, w średniowieczu opactwo to było jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych i religijnych zachodniej Europy. Dziś po dawnej sławie pozostało niewiele. Nawet jego mury nie są oryginalne, gdyż zostało ono zniszczone podczas drugiej wojny światowej, jednak odbudowano je stosunkowo szybko – w 1953 roku, nawiązując do pierwotnej budowli. Jeśli chodzi o bazylikę samą w sobie to w pamięci zapadają przede wszystkim krypty, gdzie można zobaczyć między innymi pięknie rzeźbiony grób patrona świątyni, która sama w sobie jest odrobinę... pusta przynajmniej w porównaniu do kościołów spotykanych w Polsce, a jednymi z nielicznych zdobień, które zwracają na siebie uwagę są witraże. Warto wspomnieć, że Echternach leży na europejskim szlaku Camino, co odkryliśmy w trakcie zwiedzania świątyni, gdy natknęliśmy się na „korytko z wodą”, w którym wyrzeźbiona została charakterystyczna muszla św. Jakuba.

Opactwo mieści kilka dodatkowych atrakcji, w tym bardzo ładny dziedziniec, na którym odnaleźć można między innymi fontannę, a także odrobinę zieleni, co sprzyja choć chwilowemu spacerowi i odpoczynkowi na świeżym powietrzu. Oprócz tego znajduje się tam można także muzeum, którego cena nie zachwyciła nas w porównaniu do innych elementów miasta, więc nasze zwiedzanie go skończyło się na spojrzeniu na informację i pstryknięciu zdjęcia środka... Naprzeciwko bazyliki można odnaleźć ładny, zadbany ogród, pośród którego stoi dawny dom opata. Z jednej strony można by powiedzieć, że budynek jak budynek, ale kilka rzeźb znajdujących się przy jego fasadzie może wskazywać na to, że opat miał całkiem dostatnie życie.

Naszą króciutką wizytę w Echternach zakończyliśmy spacerem po miasteczku. Na rynku odbywał się akurat targ, więc mogliśmy popatrzeć na lokalne specjały, między innymi na owoce, których nigdy wcześniej nie widzieliśmy. Okazało się również, że mieszkańcy tego małego miasteczka mają ciut większe mniemanie o sobie. Przynajmniej pewien Pan od stoiska z ubraniami, gdzie Echternach postawił w jednym rzędzie z takimi centrami mody jak Paryż, Nowy Jork, Londyn, Rzym i Mediolan. Echternach jako ostatni przystanek w naszej podróży po Beneluksie sprawdził się naprawdę nieźle, choć gdybyśmy mieli zatrzymać się tam na dłużej niż kilka godzin to skończyłyby nam się pomysły na to, co robić. Jednak jesteśmy zadowoleni, że w Luksemburgu udało nam się zobaczyć coś więcej niż samą stolicę. Do przeczytania!